Contact: press@urenproduction.com

Lütfü Gültekin (Türkiye)

Lütfü Gültekin, 1949 yılında Tunceli'de (Türkiye) doğdu. Saz'ı amcası Şahin Gültekin'den gizlice öğrendi.

En büyük tutkusu olan müziğin peşinden gitmek için 16 yaşında evinden İstanbul'a kaçtı. Orada Ashik Daimi, Davut Sulari ve bu sözlü gelenekte kendine özgü melodiler yaratmasını sağlayan daha birçok büyük ustayla tanıştı. 

Tüm hayatını müziğe adayan Lütfü Gültekin, bir kısmı "Gül Türküleri", "Hasretim Hasret" ,"Türküce", "Bir Pınardır Türküler", "L'exil", "Sığınak" albümleriyle arşivlenmiş binlerce ezgi ve şarkı besteledi. "Geçmişi Selamlamak" bunlardan birkaçıdır. Birçok besteciye ve genç müzisyene ilham kaynağı olan Lütfü Gültekin 

Anadolu'nun bu müstesna sözlü geleneğine ömrünü adayan müzikal arayışını aralıksız sürdürmektedir.

​

Véronique Gillet (Belçika)

Gitarist besteci Véronique Gillet'in müzikal tarzı popüler şarkılarından aldı.

Alberto Ponce (İspanya), Egberto Gismonti (Brezilya), Leo Brouwer (Küba), Fernando Freitez (Venezuela), Giovanna Marini (İtalya), Emre & Lütfü Gültekin (Türkiye) ve daha birçoklarının İtalyan ve İspanyol göçmen komşuları... Hepsi bu sevecen bahçıvanlar, çok verimli olması gereken bir toprağa ruhlarını ekmişler. Bu bol katkılar, besteciyi bir okul gibi “biçimlendirmiş” ve “tarzından sonra” eserler üretmeye teşvik edebilirdi. Neyse ki, hayali temel ruhu soyutlayabilmiştir: Ona ilham veren kültürler, daha çok zenginliklerini birbirine bağlamış ve onun kişisel yaratımını dokumuş görünmektedir. Robert Mercier (gitar difüzyonu).

 

Jean-Christophe Renault (Belçika)

Jean-Christophe Renault, sıra dışı bir piyanist ve bestecidir. Ne bir cazcı ne de bir dünya müziği müzisyeni olarak, bugün belki de Keith Jarrett ve Erik Satie arasında bir yerde, neo-klasik denilen akıma asimile edilebilir. Cazı sık sık kullandı (1981'de ilk diski  saksofoncular Jacques Pelzer ve Steve Houben ile), kompozisyon (Liège Konservatuarı'nda Frederic Rewsky ile çalışmalar), doğaçlama (Paris'te Alan Silva ile IACP'de dersler), Anglo-Sakson şairler 

(WB Yeats ve Emily Dickinson'ın metinleri üzerine sayısız eser), yalnızlık (6 Piyano Solo albümü) ve dünya müziği: Lena Willemark (Ses - İsveç), Ivan Stefanov (Gadulka - Bulgaristan), Didier Laloy (Akordeon-Belçika), Satiena Soulama (Balafon-Burkina-Faso), Johanna-Adèle Jüssi (Keman-Estonya)...

 

Musa Niang (Senegal)

Senegalli şarkıcı Moussa Niang (takma adı Moussa Diabate) Mali müziğinin en büyük isimleri ile çalıştı. Toumani Diabate'in Simetrik Orkestrası'nın solistlerinden biriydi ve Bassekou Kouyate ile aynı sahneyi paylaştı. Burkina Faso'dan çok enstrümantalist Désiré Somé, Brüksel'deki Kraliyet Konservatuarı'nda a caz gitaristi olarak eğitimine ince ayar yaptı. Toumani Diabate'in Bamako dans grubu Simetrik Orkestrası ile 90'ların sonlarında ve 2000'lerin sonlarında sahne aldı; Boulevard de l'independence (2006) albümünde yer alan “Tapha Niang” parçasının solisti.

Birkaç grupla bas ve gitar çalmıştır.  Moussa, Batı Afrika müziğinden esinlenerek şair, griot Doua hakkında Désiré Somé ile birlikte "Xale"; adlı şarkı hakkında bir ilahi yazmıştır. Dünyadaki her çocuğun uzanmış bir eli hak ettiği inancı ve "okul açan hapishaneyi kapatır" diye güçlü bir şekilde doğruluyor.

​

Meftuni Topçu (Türkiye)

Meftuni 1956 yılında Çorum'da doğdu. Çocukluğundan beri babasının saz çalmasını dinliyor ve bu kültüre aşık oldu.  Örgün eğitimi bırakıp en büyük ustasının peşinden gittiğinde on bir yaşındaydı. Anadolu'da “Aşık” (ozan) Mahzuni Şerif ile her yere gider ve ona eşlik eder. Onun için okul, aklını ve maneviyatını geliştirdiği ve bu geleneğin özüne hakim olduğu Âşıkların toplantılarıydı. Bugüne kadar yüzlerce türkü bestelemiş olan Meftuni, Anadolu'da yüzyıllardan beri devam eden bu sözlü geleneğin en saygın âşıklarından biridir.

 

Vardan Hovanisyan (Ermenistan)

Vardan Hovanissian, geleneksel Ermeni ahşap rüzgarında uzman olarak tanınmaktadır 

enstrümanlar. 5. yüzyıldan kalma çift kamışlı bir çalgı olan duduk, Ermenistan'ın tınısını ve ruhunu yansıtır ve sıcak tınısı tüm dünyadaki dinleyiciler tarafından giderek daha fazla takdir edilmektedir. Güçlü bir şekilde geleneksel Ermeni müziğine dayanan Vardan, Türkiye ve Suriye gibi komşu bölgelerin müziği ve diğer Avrupa halk ve caz etkileri ile neredeyse doğal olarak bağlantılar kurar. Vardan, Ulusal Halk Müziği Topluluğu ve Gandzsar, Marathouk gibi gruplarla sahne aldı. Ermenistan'da Ervand Saharouny. Tigran ve Yasmin Levy ile tanışması, dünya çapında verimli işbirliklerinin katalizörü oldu ve Yasmin Levy, Arax, Hijaz ve Emre Gültekin ile Avrupa, Kanada, Avustralya ve Asya'da konserler verdi.

 

Nilgün Aksoy (Türkiye)

İstanbul'da doğup büyüyen türk şarkıcı 17 yaşında Hollanda'ya yerleşti. Burada geleneksel modal müziğe olan ilgisi arttı, bağlama ve kemane çalmaya başladı ve Codarts Rotterdam Konservatuarı'nda Türk Müziği eğitimi aldı. Bilgisini derinleştirmek için Paris'te etnomüzikolog ve bağlama virtüözü Talip Özkan ile dört yıllık özel bir çalışmayı tamamladı.

2008'de Hamburg'a taşınarak eşiyle birlikte Anadolu Müzik Okulu'nu kurdu ve bugün hala orada ders veriyor.

 

Efren Lopez (İspanya)

Eşsiz bir müzik hayranı olan Efren, etrafındakilerin bilincinde olana kadar aynı olmaya ilgi duyuyor ve yetiştirildiği aktif sınıf alanında çalınan tüm şarkıları hatırlıyor. 1993 yılında Lopez, şarkıcı Cándida Sanchis ile ilk grubu “Margaritas y Cerdos”u kurdu. Aynı dönemde Elche Sazed Ul Alam ile sitar öğrendi. Yunanistan ve Türkiye'ye yaptığı sık seferler Efren'in farklı müzik tarzlarını öğrenmesine yardımcı oldu. L'Ham de Foc ve ilgili çalışmaları sayesinde Efrén, Avrupa ve Çin'de Luigi Cinque, Elena Ledda ve Ross Daly gibi bazı saygın müzisyenlerle işbirliği yapabilir.

​

Ertan Tekin (Türkiye)

Erzurum kökenli bir aileden ve İstanbul'da dünyaya gelen Ertan Tekin, Mey, Zurna ve Sipsi (çoban flütü) ustasıdır. Altı yaşında müzikle ilgilenmeye başladı ve babası Şahamettin Tekin'den klasik "göster-taklit et" tarzında mey ve zurna çalmayı öğrendi. Geleneksel Kürt, Ermeni ve Anadolu müziği alanlarında çalışmalarını sürdüren Ertan, yıllarca Türkiye'de ve dünyada müzik albümlerine eşlik etti. 25 yıllık müzik deneyiminin ardından 2011 yılında ilk solo albümü “Demans”ı çıkardı.

​

Hicham Bilali (Fas)

Hicham, virtüöz bir multi-enstrümantalisttir. İlk guemrisine (Gnawa lavtası) dokunmadan önce şarkı söylemeyi, dans etmeyi ve perküsyon çalmayı (Fas metal çıngıraklı yılanları ve davulları) öğrendi.

Fez'de doğan Hicham, çocukluğundan beri Gnawa müziğiyle uğraşıyor. İnisiyasyonuna, Fas folklorunun atalarının bilgilerini aktaran maalem (usta) Hamid Dqaqi'nin öğretisi altında on sekiz yaşında başladı. Kadifemsi sesi ve ince çalımıyla 1999 yılında Fransa'ya ayak bastı, kısa süre sonra Paris'te multidisipliner şirket Von Magnet'e katıldı ve Avrupa'yı gezdi. 2007'de Brüksel'e yerleşti ve burada Rida Stitou ile çalıştı ve ardından Gnawa grubu Black Koyo'yu kurdu. Guembri'nin derin ve vurmalı sesi, qraqib'in metalik çınlaması, mitik bir dilde ahenk içinde tekrarlanan şarkılar... Gnawa müziği, maneviyata doğru yönlendirilen bir evrene açılan kapıdır. Hicham Bilali, lila ritüel repertuarından seçilmiş parçalar aracılığıyla (Fas lehçesinde “gece”) kendisine aktarılan bu atalara ait uygulamayı keşfetmemizi sağlıyor. 

 

Gülçiçek Bakır (Türkiye)

1975 yılında Türkiye'nin Erzincan ilinde doğan Gülçiçek Bakır, yedi kardeşinin en küçüğüydü. Yaşadığı zorluklar nedeniyle köyünde ilkokula kadar öğrenimi yarıda kaldı. Daha sonra Almanya'ya taşındığında nihayet eğitimini bitirebildi. 

Halen Zürih'te yaşayan Gülçiçek,   Anadolu'nun sözlü müzik geleneklerine benzer şekilde Kürtçe, Zazaca ve Türkçe dillerinde şarkı söyleyen ve yazan bir şair, besteci ve şarkıcıdır.

2000 yılında Gül türküleri albümünde Lütfü Gültekin'in “Emeğim Zay oldu” şarkısını yorumladı. 2005 yılında ilk ve tek “İZ” albümünü çıkardı. 

 

Raphaël De Cock (Belçika) 

Raphaël De Cock, çok enstrümantalist ve geleneksel şarkı söyleme tarzlarının şarkıcısıdır ve çeşitli Belçika ve uluslararası müzik projelerinde yer almaktadır. Ayrıca düzenli olarak atölye çalışmaları ve kurslar vermektedir. Raphaël 1989'da İrlanda gaydalarını, Uilleann borularını, Tuva gırtlak şarkılarını ve yüksek ton şarkı söylemeyi keşfetti. Bu, ömür boyu sürecek bir maceranın ve müzik aletleri ve vokal tınıları arayışının başlangıcıydı.

Raphaël ayrıca Belçika'daki Antwerp Üniversitesi'nde Biyoloji okudu. Araştırma alanı özellikle ateşböceklerinin ve ateşböceklerinin davranış ve ekolojisini verir; dünya çapında Ateşböceği ve ateşböceği Araştırma Projelerinde yer almaktadır ve şu anda Avrupa için IUCN SSC Ateşböceği Uzmanıdır.

 

Eren Üren (Türkiye)

Paris banliyösünde dünyaya gelen Eren, gitar çalmaya 6 yaşında ve en sevdiği enstrüman haline gelen bağlama ile birlikte başladı. 1993 yılında Sivas'ta meydana gelen korkunç saldırı ve kurbanlardan biri olan Hasret Gültekin, Eren'in hayatını ve müziğini büyük ölçüde etkilemiştir. Eren, âşık gelenekleri ve müzik konusundaki bilgisini pekiştirecek bir usta arayışında, Hasret Gültekin'in yakın dostları ve çalışma arkadaşları Lütfü ve Emre Gültekin'i keşfetti.  

Tutkulu ve yetenekli genç müzisyene bilgi ve uzmanlıklarını paylaşan Gültekin ikilisini büyük bir coşkuyla sık sık ziyaret etti. Hayatını müziğe ve müzisyenlere adayan Eren, seçkin sanatçılar yetiştirmek için bir inisiyatif ve sorumluluk alarak, plak şirketi Uren Production ile sınır tanımayan bir müzikal yolculuk sunuyor.

 

Françoise Massot

Bir kontrbas hayranı olan Françoise Massot, Camille Doorre (Valonya oda orkestrasında kontrbasçı) ve Maurice Aerts (La Monnaie'de kontrbas solosu) ile klasik bir eğitim aldı. Özellikle Ensemble Musique Nouvelle, La Monnaie, Vlaamse Opéra ve "daha az klasik" (Fransızca şarkı, caz, vb.) birçok "klasik" deneyime sahipti. 

Françoise Massot'un sözleriyle, "müzik bir Yaşam Sanatını, bir nefes alma biçimini ve bir geçim kaynağı olmaktan çok, içinde yaşadığımız uğursuz dünyadan kaçma hilesini temsil eder."

Bir kontrbas hayranı olan Françoise Massot, Camille Doorre (Valonya oda orkestrasında kontrbasçı) ve Maurice Aerts (La Monnaie'de kontrbas solosu) ile klasik bir eğitim aldı. Ensemble Musique Nouvelle, La Monnaie, Vlaamse Opéra ve “less classic” (Fransızca şarkı, caz, vb.) başta olmak üzere birçok “klasik” deneyim yaşadı. 

Françoise Massot'un sözleriyle, ...”müzik bir Yaşam Sanatını, bir nefes alma biçimini ve bir geçim kaynağı olmaktan çok, içinde yaşadığımız uğursuz dünyadan kaçma hilesini temsil eder.”

 

Brice Soniano (Fransa) 

Sürekli öğrenme arzusu Brice Soniano'yu yeni ufuklara doğru itiyor. Basçı, doğaçlamacı olarak bilinir ve son yıllarını beste ve şefliğe odaklar. Lahey'deki Kraliyet Konservatuarı'ndan mezun olduktan sonra, Kamerun'un ekvator ormanında Baka pigmelerinin popülasyonunda uzun süre kalmak, yaşamını ve müziğini büyük ölçüde etkiledi. Göçebeliğe inanan Brice, müziği insanları beslemeye ve birleştirmeye yönelik evrensel bir dil olarak görür.

 

Malabika Brahma (Hindistan)

Işıltılı bir sesle yetenekli Malabika, Bengal'in baul geleneklerinde uzmanlaşmış bir müzisyen ve yaratıcı sanatçıdır. Baul müziği ve felsefesinin bir uygulayıcısı olarak: alegoriler açısından zengin bir şiir eğilimi ve insanlığa ve sevgiye verilen önem, onları bir göçebelik yaşamını betimleyen  sınırlar ve farklılıklar arasında birleştiriyor. Baul Meets Saz projesi ile bağımsız olarak ve dünya çapında tanınmış müzisyenlerle müzik projelerinde işbirliği yapmaktadır. Bengal'in baul geleneklerini temsil eden ABD Dışişleri Bakanlığı Eğitim ve Kültürel İşler Bürosu'nun çok beğenilen Uluslararası Kültür Değişim programlarının bir parçasıydı. Malabika, müzikal ahlakını şöyle açıklıyor: “Sev, yaşa, yaşat” benim felsefemin gerçek özüdür.

 

Sanjay Khyapa (Hindistan) 

Üretken bir gitarist ve müzik yapımcısı olan Sanjay Khyapa, üretken bir müzisyen, müzik ve yoga eğitimcisi olan BaulSanjay Khyapa ile deneyler yapıyordu ve 1990'lardan beri Baul müziği ile deneyler yapıyordu. Kalküta'da uzun süre göçebe bir hayat yaşadıktan sonra Bengal'de bir kabile köyüne taşındı. Durduğu her yerde müziğinden bir iz ve ruhundan bir parça bırakan gezgin bir müzisyendir. Gaur Khyapa, Subal Das Baul, Padamsree Sree Purna Das Baul, Tinkari Chakraborty ve Sree Gaur Hari Das Baul gibi baul ustalarıyla derin etkileşimler ve bu geleneklerin kalbine otuz yıldan fazla süren zorlu bir yolculuk ona ilk elden bir bakış açısı sağladı. altında yatan felsefe, maneviyat kültürü ve müzik. Başlıca enstrümanları dubki (Hint çerçeve davul), dotara (Bengal'den ud) ve gitar olsa da, baul fusion türünün öncülerinden biri olan Sanjay , müziğini sergileyen ve diğer enstrümanları keşfeden önde gelen müzisyenlerle işbirliği yapıyor. ud, rebab, bendir, sarod, esraj, sarangi gibi... Müziğin sevginin dili olduğuna, ruhu harekete geçiren bir etkiye ve hayatımızı farklı şekillerde değiştirme gücüne sahip olduğuna inanır.

​

Emre Gültekin (Türkiye)

Emre, Anadolu ezgilerini küçük yaşlardan itibaren babası Lüftü Gültekin aracılığıyla keşfetmeye başladı. Küçük yaşta Hasret Gültekin Mustafa Karaçeper, Meftuni Topçu, Engin Arslan, Cengiz Özkan gibi büyük müzisyenlerle çalmaya başlayan Saz, babasının sayesinde hayatının aşkı oldu. Aynı zamanda ses kaydı becerilerini geliştirdi ve Institut des Arts de Diffusion'dan (Belçika) derece aldı. Emre, kendisine hem saz hem de tanbur sanatını öğreten Talip Özkan'da özenli bir hoca bulmuştur. Emre, Goran Bregoviç, Véronique Gillet, Nathan Daems, Levent Yıldırım, Guo Gan, Vardan Hovanissian ile Senegal'den Sırbistan'a, Ermenistan'dan Çin'e, Sibirya'dan Hindistan'a kadar çok çeşitli bir müzik diyaloğu yaratan sayısız projede yer alan çok yönlü bir müzisyen. Emre sayısız projede yer almıştır; "Blindnote", "Adana &"Karin", "Gültekinler", "Baul Meets Saz", "Lune de Jade", La Roza Enflorese... Ayrıca Refugees for Refugees( “Amerli”); Voxtra ; Bao Sissoko, Wouter Vandenabeele & Mola Sylla(“Tamala”), “Chansons pour la fin d'un jour”, (“Masters of Frame Drums”), doza, Maurice Horsthuis'in yaylı çalgılar topluluğu Jargon (...)